We spelen „klassieke” informatiedoublets, ongeveer volgens Mike Lawrence (zie VIII). We doubleren dus op twee typen spellen:

• Een driekleurenspel, kort in de openingskleur, bij goede verdeling vanaf een punt of elf. Een dergelijk spel zal over het algemeen geen vijfkaart hoog bevatten. Tolerantie voor de ongeboden hoge kleuren is noodzakelijk (dus nooit een doubleton).
• Een hand die te sterk is voor een volgbod, dus vanaf een punt of achttien.

Antwoorden:

In de situatie (1X ) - dbl - (2/3/4X) is doublet teruggekaatst tot en met 4{h}. Je geeft interesse in de ongeboden kleuren aan. Als tegenpartij een lage kleur opende heb je beide hoge kleuren. Als de tegenpartij een hoge kleur opende ontken je een vierkaart in de andere hoge kleur, want die zou je gewoon bieden. Doublet zoekt in dat geval een fit in de lage kleuren.

Als de tegenpartij een nieuwe kleur biedt, bijvoorbeeld (1{r}) - dbl - (1{s}), belooft een doublet een vierkaart in die kleur. Als je de kleur van rechtertegenstander biedt is dat natuurlijk en geeft een vijfkaart aan. Dit is bedoeld om ons te verdedigen tegen „baby psyches”: Het bieden van een niet bestaande kleur om die te stelen.

Als advancer een nieuwe kleur biedt zonder sprong, bijvoorbeeld (1{r}) -dbl - (pas) - 1{s} - (pas), zul je normaal gesproken passen, of deze kleur verhogen (belooft overwaarde!). Andere mogelijkheden zijn:

• Een nieuwe kleur belooft een hand die te sterk was voor een volgbod, dus vanaf een punt of achttien. Een dergelijk bod is zeer inviterend (bijna forcing). Ieder excuus om hierover te bieden is een goed excuus.
• Een rebid in belooft een hand die te sterk was voor een volgbod in , dus ca. 19-21 punten.
• Het cue-bid is two-way:
• Een zeer sterke verhoging van partners kleur.
• Een hand die zelfs te sterk is om „gewoon” een nieuwe kleur te bieden.

Als advancer gesprongen heeft in een nieuwe kleur is elk rebid, behalve een verhoging van die kleur, mancheforcing.

In de sandwich-positie worden de vereisten enigszins aangepast:

• Als rechtertegenstander een kleur op één niveau biedt, bijvoorbeeld (1{r}) - pas - (1{s}) - dbl, zijn beide ongeboden kleuren 100% vereist, met tenminste een opening.
• Over een 1{sa} antwoord, bijvoorbeeld (1{r}) - pas - (1{sa}) - dbl, geeft doublet een informatiedoublet op de openingskleur aan.
• Als antwoorder de openingskleur (niet forcing) verhoogt, bijvoorbeeld (1{r}) - pas - (2{r}) - dbl, mag je zelfs iets minder hebben dan je nodig hebt voor een direct informatiedoublet.
• Na een twee over één antwoord, bijvoorbeeld (1{h}) - pas - (2{k}) - dbl: Hierover zegt Lawrence „Don’t bother”, je gaat het bieden toch niet winnen. Een informatiedoublet moet hier meer op distributie dan op punten gebaseerd zijn. Liefst vijfkaarten in de ongeboden kleuren.

Als je eerst gepast hebt en vervolgens in de tweede ronde doubleert:

• Als openaar zijn kleur op twee niveau herbiedt, bijvoorbeeld (1{r}) - pas - (1{s}) - pas - (2{r}) - dbl, is doublet voor straf (je had dus in de eerste ronde een strafpas), tenzij het een lage kleur is en antwoorder 1{sa} bood. In dat geval hebben de tegenstanders erg vaak fit.
• Als openaar 1{sa} herbiedt, bijvoorbeeld (1{r}) - pas - (1{s}) - pas - (1{sa}) - dbl, is doublet informatief, kort in antwoorders kleur (denk hier dus het openingsbod weg). In deze situatie is openaars kleur dus ook biedbaar!
• Als openaar 1{s} herbiedt, bijvoorbeeld (1{r}) - pas - (1{s}) - pas - (1{sa}) - dbl, is doublet informatief, kort in schoppen.

Een informatiedoublet in de vierde hand wordt gebruikt om het bod open te houden en wordt gedaan vanaf zo'n 8 punten. De antwoordende hand dient rekening te houden met dit verlaagde punten aantal. Derhalve wordt na (1{r}) - pas - (pas) - dbl - (pas) voor een 1{sa} bod 9-12 punten verlangd en voor 2{sa} 13-14.